از لحظۀ که یک تارِ مو در (پیازِ مو) ساخته
میشود تا زمانیکه پدیدار میگردد مدتی تقریباَ شش روز را در بر میگیرد، به عبارۀ دیگر
میزان رشد مو به اندازۀ یک به نسبت سوم حصۀ یک میلمیتر در روز میباشد.
بطور اوسط هر انسان حدودی پنج میلیون تار مو را در
سراسر وجودش دارد که به اشکال مختلف مانند ریش، ابرو و غیره وجود دارند. کف های دست ، کف های پا ها و لبها
یگانه حصص وجود اند که در آنجا مو رشد نمیکند.
آنچه را ما به مثابۀ موی سفید میشماریم در واقع ترکیبی است از مو همراه با رنگ
و یا مو بدون رنگ. اینکه آیا مو همراه با رنگ باشد و یا بدون آن، یعنی موی سفید را
(جین ها Gene) تعین میکنند.
مو ها دارای خاصیت زیاد ارتجاعی اند. یک تار مو
میتواند آب را به مقدار سی فیصد وزن خودش جذب نموده و
به اندازۀ چهارده فیصد وزنش تورم نماید. همچنان یک تار مو که خشک باشد را میتوان
به اندازۀ پنجاه فیصد طولش کشید بدون آنکه قطع گردد.
مو در اصل از یکنوع پروتین بنام (کراتین Keratin) ساخته شده است. هرگاه یک تار
مو به عناصر کیمیاوی تجزیه گردد دیده میشود که در ترکیب آن بیست فیصد اکسیجن، هفده
فیصد نایتروجن، شش فیصد هایدروجن و پنجاه و یک فیصد کاربن موجود است. البته تناسب مقدار عناصر مذکور در وجود هر انسان
متفاوت است.
مو ها در واقع موجودات غیر جاندار اند زیرا آنها فاقد عصب و یا جریان خون
میباشند. رشد مو در (پیازِ مو) آغاز میگردد و حتی بعداَ زمانیکه مو پدیدار میگردد در آن هنگام نیز ریشه یا همان بخش
آن که زنده است در داخل (پیازِ مو) قرار دارد.
نوعیت مو انسان تا حدی زیاد توسط (جین ها) مشخص میگردد. اما این (پیازِ مو)
است که در نهایت و در آخرین مرحله مو را شکل میدهد. به این معنی که اگر (پیازِ مو)
شکل راست و مستقیم را داشته باشد مو ها نیز به شکل راست و مستقیم رشد میکنند. در
حالیکه هرگاه (پیازِ مو) شکل منحی را داشته باشد باعث میگردد تا مو ها شکل مواج را
داشته باشند و بالاخره اگر (پیازِ مو) شکل فنر مانند را داشته باشد مو ها شکل مجعد
یا به اصطلاح چنگ ـ چنگ را بخود میگیرند.
انسانها بطور اوسط دارای یکصد و بیست هزار تار مو در سر هایشان میباشند ولی
این مقدار در هر انسان متفاوت است.
بعضاَ انسانها در هنگام شانه زدن موها متوجه ریزش مو هایشان میشوند که این کار
باعث ایجاد ترس نیز میگردد. ولی ریختن پنجاه تا یکصدو پنجاه تار مو در روز کاملاَ
نورمال بوده و چیزی نیست که باعث ایجاد تشویش گردد.
در جهان حیوانات مو به اشکال مختلف وجود دارد. اما در واقع این صرفاَ حیوانات خانوادۀ
(پستانداران) اند که دارای "موهای واقعی" اند. آنچه را حشرات مانند مو
دارا میباشند دارای ساختمان متفاوت بوده و اکثراَ به حیث اعضای حسی بکار گرفته
میشود. اما ضخیمترین مو را در میان حیوانات، (کرگدن) دارد. شاخ این حیوان از مو
های شدیداَ فشرده شده بهم ساخته شده است.
رشد مو در سه مرحله مختلف صورت میگیرد. مرحلۀ اول را (اناجین Anagen phase ) مینامند که در جریان آن مو
بصورت فعال رشد میکند. این مرحله را که بنام مرحلۀ رشد مو نیز یاد میکنند بطور
اوسط برای مدت سه سال اما بعضاَ تا شش سال نیز تداوم مییابد. مرحلۀ دیگر را بنام (کتاجین
Catagen phase) یاد میکنند که در طی آن
مو به رشدش پایان میبخشد. عمر این مرحله
به چند هفته محدود میگردد. مرحلۀ نهایی را (تلوجین Telogen phase) یا مرحلۀ استراحت
مینامند. در واقع در این مرحله درجریان پنج تا شش هفته هیچ اتفاقی نمی افتد. بعداَ
مو های که تازه ساخته شده اند به بیرون سر میزنند و به این ترتیب باعث ریزش مو های
قدیمی میگردند.
منبع ماهنامۀ Allt om Vetenskap
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر