آیین سیکهـ یکی از مذاهب معتبر جهانست که چندین
میلیون پیرو دارد.
واژۀ سیکهـ از زبان سانسکریت گرفته شده و به معنی مرید و شاگرد
میباشد. بینانگذار این آیین (گرو نانک) یا (بابه نانک) است که در سال ۱۴۶٩ در ایالت سلطانپور که بعد ها به نام وی یعنی (نن کانه) مسمی شد، در هفتاد و دو کیلومتری شرق لاهور در پاکستان امروز، تولد شده است. او در یک خانوادۀ تاجر چشم به جهان گشود و علوم متداوله را نزد معلمین مذهبی فرا گرفت. گفته میشود که او که با مردم تماس نزدیکی داشت و مردم را به صداقت، تقوا و خدا پرستی دعوت می نمود به کشور های مختلف از جمله افغانستان و عربستان نیز سفر نموده است.
همچنان گفته میشود او دارای ذوق شاعرانه نیز بوده و هزاران سرود مذهبی ساخته که به زبان های مخلتف سروده شده است.
(گرو نانک) در سال ۱۵۳۹ در سن هفتاد سالگی چشم از جهان پوشید و بعد از او ده نفر دیگر به عنوان جانشین اش تعین گردیدند که به پخش تعالیم وی پرداختند.
بالاخره پنجمین جانشین او که (گرو ارجن) خوانده میشد تعلیمات آیین سیکهـ را در یک کتاب تدوین نمود که اسمش را (گرنت) گذاشتند. امروز همین کتاب حیثیت جانشین (نانک) را دارد و به همین دلیل دیگر کسی به عنوان (گرو) انتخاب نمیشود.
این کتاب که دارای دارای 1430 صفحه است در کنار دیگر روز های مذهبی درعید ویساک نیز خوانده میشود. طوری که دو روز یعنی چهل و هشت ساعت پیش از عید ویساک کتاب مذکور به صورت لاینقطع خوانده میشود که بالاخره در صبح روز ویساک به پایان میرسد.
پنج کاف
یکی از مقررات آیین سیکهـ پنج کاف یا پنج K است. یعنی پنج چیزی که در زبان پنجابی به حرف
کاف یا K شروع میشود و آنها عبارتند از
کیش Kesh: موی بلند. سیکهـ ها هرگز موی سر و
صورت و بدن خود را کوتاه نمی کنند.
کانچ Kaccha : پطلون کوتاه یا نیکر که در زیر
لباس خود در تن دارند.
کره Kara : دستبند آهنی که نشانۀ اطاعت مذهبی و
پیوند همیشگی با خداوند و دیگر پیروان آیین مذکور است.
کرپان Kirpan : خنجر، شمشیر یا یک کارد که مرد و
زن سیکهـ باید برای دفاع از خود همیشه با خود همراه داشته باشد.
کنگه Kangaha : یعنی شانه، که مظهر پاکیزه گیست و
برای پاک نگهداشتن مو لازم است.
عید های سیکهـ ها
سیکهـ ها دارای دو عید اند
تولدی (گرو نانک) که اول سال نیز
شمرده میشود. این جشن در زادگاه او با حضور تعدادی زیادی از پیروان این آیین
برگزار میشود.
عید ویساک یا بیساکی که در ماۀ
حمل تصادف میکند.
امروز پیروان این آیین حدودی سی میلیون تخمین میشود که بخش
اعظم آنها در ایالت پنجاب هندوستان بود و باش دارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر