نخستین سکه
ها در (لیدیه) واقع در آسیای صغیر در حوالی سال 625 ق.م ضرب زده شدند. سکه ها در
ابتدا از توده های الکتروم (که یک الیاژ طبیعی طلا و نقره میباشد) ساخته
شده میشدند.
سکه ها بعداَ با مرور زمان بشکل مضروب و مزین با مُهری شاهان همراه با
یک وزن گرانتی شده عرض اندام نمودند.
در میان
کشور های اروپایی، سویدن نخستین کشوری بود که در سال 1661 استفاده از
بانکنوتها را آغاز نمود. بانکنوتهای مذکور از طرف (Stockholms Banco) صادر شده بودند و بمنظور جلوگیری از تقلب، یک تعداد
علامات ویژه ای نیز در آنها گنجاینده شده بودند که از آنجمله میتوان از کناره های
منقوش، مُهر، نقش آب یا (Water mark) و هشت امضا نامبرد. با وصف آنکه استفاده از بانکنوت های
مذکور در سویدن بطورغیر قابل ملاحظه ای محبوبیت حاصل نمود اما از آنجایکه این
بانکنوتها به مقداری خیلی زیاد طبع گردیده بودند، عمر شان پایانی ناگهانی ای داشت.
طوریکه در سال 1666 طبع بانکنوت متوقف شده و موسس (Stockholms Banco) که (Johan Palmstrch) نامداشت نیز به مرگ محکوم گردید. اما نامبرده اعدام نشده بالاخره
در سال 1670 عفو گردیده رها شد.
چینایی ها
نخستین افرادی بودند که استفاده از سکه ها و بانکنوتها را که آنها را "پولهای
پرواز کننده" نیز مینامیدند، آغاز نمودند. استفاده از بانکنوتها در چین در
خلال سالهای 618 ـ 907 در دوران حاکمیت (تانگها) زمانی رایج گردید که دولت با
کمبودی مس که برای ضرب سکه ها لازم بود، مواجه گردید. در واقع بانکنوتهای مذکور به
شکل یک "تضمین نامه" در بدل مبلغ پولیکه به دولت پرداخته شده بود، مورد
استفاده قرار میگرفت. اما در سال 1445 استفاده از بانکنوت در چین به دلیل
تورم بزرگ پولی که بدلیل چاپ بیش از حد بانکنوتها ایجاد شده بود، متوقف
گردید.
سکه های
مسی سویدنی، سنگنین وزنترین سکه های اند که در جهان ضرب زده شده است. وزن سکه ها و
یا بهتر است بگوییم "صفحه" های ده (تالری) برابر بود با 19.7 کیلوگرام.
[تالر سکه های نقره ای بود که در اروپا مورد استفاده قرار میگرفت. گفته میشود
(دالر) نیز از (تالر) گرفته شده است]. این سکه ها یا "صفحه" ها صرفاَ در
میان سالهای 1644 و 1645 تولید میگردیدند و دلیل تولید آن هم قابلیت حمل و نقل
آنها بود. به این معنی که انتقال مقادیری زیاد پول توسط "سکه" های
مذکور در مقایسه با سکه های طلا بشکل سریعتری صورت گرفته میتوانست. در واقع میشد
از این "صفحه ها" هم به شکل سکه و هم بشکل جنس استفاده نمود. همچنان در
صورت افزایش قیمت مس، میشد سکه های مذکور را به قیمت بیشتر بفروش رساند.
برمبنای
پژوهشی که توسط (North
Eastern University) در شهر (Shilong) هندوستان صورت گرفته است بانکنوتهای هندی حاوی باکتری های اند که
میتوانند باعث بروز امراض توبرکلوز، التهاب پرده ای مننژ در مغز، سینه و بغل، زخم
معده، التهاب لوزه در گلو و امراض مقاربتی گردند. در این میان بدترین بانکنوتها از
نگاه داشتن مقدار بکتری، نوتهای بودند که پاره شده و بعداَ توسط (تیپ) دوباره بهم
پیوند شده بودند. اما در یک پژوهش دیگر که بالای نوتهای ده دالری در امریکا صورت
گرفته است، نه تنها موجودیت باکتری ها در آنها ثابت گردیده بلکه حتی مشاهده شده که
92 فیصد پولهای آزمایش شده حاوی بقایای کوکائین و چهارده فیصد آنها حاوی بقایای
هیروین نیز بوده اند.
"بانکنوتهای
جهنم" بانکنوتهای چینایی اند که برای حیات بعد از مرگ بکار رفته،
بعنوان هدیه توسط اقارب شخص متوفی در آتش سوازنده میشوند. منظور از آتش زدن
بانکنوتهای مذکور اینست که شخص متوفی بتواند در حیات بعد از مرگ خود در جهنم، برای
رشوه دادن برای کاهش یافتن جزا هایش و یا اصلاَ فرار از شنکجه شدن از آنها استفاده
کند. بانکنوتهای مذکور معمولاَ ارقامی درشتی را نشان میدهند و حاوی تصاویر و امضا
(Jade
Emperor) که
یکی از پرنفوذترین ارباب انواع چینایی ها بشمار میرود، میباشند. اما این بانکنوتها
نباید بشکل تحفه به افرادیکه هنوز حیات دارند داده شود زیرا این یک عمل توهین آمیز
تلقی میگردد.
طوریکه
میدانیم سکه ها دارای دو رُخ میباشند و معمولاَ در روی سکه تصویر و یا اسم ناشر آن
قرار دارد و در طرف دیگر یا عقب آن، قیمت یا ارزش سکه، یا تصویری از محلی که
سکه در آنجا ضرب زده شده است و یا هم تصویری از کدام رویداد مهم، قرار دارد.
در گذشته
فلزی که در ساختن سکه ها بکار برده میشد تعین کننده ای ارزش آنها بود. به همین
دلیل هرگاه شخص میخواست اصلی بودن سکه را آزمایش نماید بایستی آنرا توسط دندانهایش
پاره مینمود. برای جلوگیری از اینکار، کناره های سکه ها را با خطوط درشت، لبه ها و
یا هم نوشته ها، مجهز نمودند.
موادیکه در
جریان این همه سالها برای ساختن بانکنوتها بکار رفته عبارت است از : کاغد، پنبه و
ابریشم. اما امروز در آسترالیا و بیست و دو کشور دیگر جهان در ساختن بانکنوتها از
پلاستیک استفاده میکنند. برای چاپ بانکنوتهای مذکور از یکنوع پلاستیک شفاف که فاقد
منفذ باشد استفاده صورت گرفته، زمانیکه بانکنوتها توسط رنگ ویژه ای چاپ گردیدند،
شفافیت پلاستیک نیز از بین میرود. بعداَ دو لایه ای محافظوی جلا دار در دو روی
بانکنوتها قرار میگیرند.
بانکنوتهای
آسترالیایی همچنان دارای یک دریچه ای کوچک شفاف نیز میباشند که تقلب کردن
بانکنوتهای مذکور را دشوارتر میسازد.
بانکنوتهای
پلاستیکی در مقایسه با نوتهای کاغذی مقاومتر بوده و به همین دلیل باید دارای
پنج برابر عمر بیشتر نیز باشند.
زماینکه
نوتهای پلاستیکی ای فرسوده دوباره به چاپخانه ها برگردانده میشوند، پلاستیکهای شان
برداشته شده و باردیگر مورد استفاده قرار میگیرند، البته نه در ساختن بانکنوت ها
بلکه در ساحات مختلف دیگر از جمله در ساختن سقف خانه ها و یا هم ساخت بیرل های
کثافات.
منبع :
مجله سویدنی Allt om
Vetenskap
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر