"صلح و
امنیت و فضا امن در جهان ما از ترس شمشیر به میان آمده است. اگر همین ترس نمی بود،
جنگ و جدال و خونریزی ها دنیا را به لرزه می آورد. اگر ترس شمشیر نمی بود در زیر
سقف خانه های خود خواب آرام نمی داشتیم. خلاصه اگر عسکر و قوۀ امنیه وجود نمی داشت
هیچکس به راحت زندگی بسر برده نمی توانست. عدل است ولی هرگاه ترس شمشیر نباشد کسی
عدالت کرده نمی تواند" این سخنان مردی هشتاد و دو سالۀ است که از معرکۀ جنگ
های استقلال قصه میکند.
او با نخستین فیر توپ، محاذ (تل) را به لرزه درآورده بود.
او این مطالب را ضمن صحبتی با نمایندۀ این روزنامه [روزنامۀ انیس ـ اصلاح] با
آوازی رسا بیان کرده وقتی این جملات را ادا میکرد قدری احساساتی شده بود و کلمات
را با چنان متانت بر زبان می راند که اثری از ضعف و پیری و یا لرزش در آن دیده نمی
شد.
این مرد عبدالطیف پوپل جنرال متقاعدی است که با گذشت زمان موهایش سپید و قوۀ
سامعه اش ضعیف گردیده ولی خاطرات افتخار آمیز جنگ استرداد اسقتلال کشور و احساسات
وطن خواهی و میهن پرستی در قلب او هنوز جوان است و با همین احساسات پاک هم اکنون
با یکی از فرزندان و نواسه هایش در نادرشاه میه [مکروریان] بسر می برد.
وقتی او را در منزلش ملاقات کردم صمیمانه از من پذیرایی کرد. پهلویش قرار
گرفتم و او خاطراتی از زندگیش را به من چنین گفت: در سال ١٢٩٥ هـ . ش به رتبۀ
کمیدانی توپچی و مربی مکتب حربیه مقرر شده، در جنگ استقلال همرکاب محمد نادر خان
در جبهۀ جنوب بوده است. همچنان اولین و نخستین فیر توپ مشهور (١٨ پن) از فراز (تل)
توسط وی بر قوای انگلیس صورت گرفته بود.
جنرال پوپل میگوید " این توپ ها هم اکنون در نخستین روز جشن استقلال کشور
به صورت گلپوش در جلو صفوف نظامی طی مراسم خاص رسم گذشت عسکری میگذرند". در
آن زمان مکتب حربیه در عمارت موجوده قبایل قرار داشت و معاش معلمی نیز هشتاد روپیۀ
کابلی بود. در سال ١٢٩٨ که وی در آن موقع ٢٧ سال داشت، امر سفربری داده شد و تحت
رهبری محمد نادر خان و برادران شان و سایر رادمردان افغان جنگ فاتحانه با قوای
انگلیسی شروع شد و شامل سه جبهه بود:
اول : جبهۀ جنوبی بسرکرده گی سپهسالار محمد نادر خان غازی.
دوم : جبهۀ مشرقی بسرکرده گی سپه سالار صالح محمد خان.
سوم : جبهۀ مشرقی بسرکرده گی سردار عبدالقدوس خان.
از این جمله مهمترین و حساسترین جبهه ای که در آنجا به قوای انگلیس شکست دندان
شکنی داده شد و منجر به رسمت شناختن استقلال افغانستان گردید ـ جبهۀ جنوبی بود که
وظیفۀ تعرض را بالای دشمن داشت. این جبهه از (ارگون) الی (تل) و (پیوار) به سه
قسمت تقسیم شده بود.
یک : محاذ (تل) تحت نظر شخص ناجی وطن [محمد نادر خان]
دوم : محاذ وزیرستان تحت نظر جرنیل شاه ولی خان.
سوم : محاذ پیوار تحت نظر جرنیل شاه محمود خان.
جنرال موضوف گوشۀ از محاذ جنگ را در (تل) چنین تمثیل کرد " در اردوی (تل)
دو بطری توپ، هر بطری دارای شش عراده توپ، آویز در ١٨ پن داشتیم. هنگامی که اردوی
ما به قومندانی مبارکشاه خان جانب تل به حرکت افتاد یک بطری توپ با من بود. چون
توپ ها را با اسپ نمی توانستیم به دامنه های کوه ها انتقال بدهیم از فیل ها و قاطر
های که در خدمت اردو بود استفاده کردیم و توپ ها را بدون ضیاع وقت در پشت فیل ها
به قلۀ کوه انتقال دادیم. قوای ما از شخص سپهسالار محمد نادر خان جدا شده و با
وسایل و سرعت ممکنه در نقاط مختلف کوه سنگر گرفتیم. کلیه تاسیسات نظامی انگلیس ها
که در پهلوی (کُرم) قرار داشت و نسبت گرمی هوا در وادی نزدیک این شهر در خیمه ها
سکونت داشتند، تحت نظارت اردوی ما واقع بود.
نخستین فیر توپ از فراز کوه توسط من صورت گرفت و چون انگلیس ها از حملۀ
ناگهانی افغان ها اطلاع نداشتند سراسیمه شدند و چند دقیقه بعد توپ های دشمن با ما
به مقابله پرداخت. ولی گلوله های دشمن از بالای سنگر های ما میگذشت و به ما صدمۀ
نمی رسید. در حالی که مرمی های ما مستقیماَ به هدف اصابت می کرد. در این میان قوای
زمینی ما از زیر تپه و کوه وارد شهر و مراکز دشمن گردیده به از بین بردن دشمن آغاز
کردند و در بازگشت غنیمت های را با خود آورده بودند. در این وقت مژده داند که
سپهسالار غازی [محمد نادر خان ] این جا می آید. وقتی تشریف آوردند جویای احوال ما
شده و با دوربین همه نقاط حساس را از نظر گذشتاندند. سپهسالار رویم را بوسیده و به
پاس خدماتم امر فرمان کرنیلی ام را صادر فرمودند.
سپس سپهسالار امر نمود که محل ذخیرۀ پترول دشمن را که در نزدیکی شهر قرار داشت
مورد آتشباری قرار دهیم و خود شان عازم سایر محاذات شدند. شب بود که فیر مرمی های
ما بالای ذخیرۀ پترول آغاز شد و با چندین مرمی آن مرکز بزرگ منفجر شد و به قوای
دشمن تلفات سنگین جانی و مالی وارد گردید. با وجود این که انگلیس ها قوای تازه دم
داشتند در برابر تعرض افغان ها مقاومت نتوانسته و به عقب نشینی آغاز کردند و ما هم
به پیشرفت خود ادامه داد تا این که متارکه برقرار شد و معاهدۀ استقلال افغانستان
امضا گردید".
جنرال مقتاعد عبدالطیف پوپل در دوران وزارت حربیه محمد نادر خان به حیث اولین
رییس ارکانحرب بود و مجلۀ اردوی افغانستان را تاسیس کرد. نامبرده مکتب موزیک را
تاسیس کرد و در تنظیم تشکیلات وزارت دفاع وقت سهم قابل ملاحظه ای گرفت و در طول
خدمات عسکری اش با اخذ نشان های ستور درجه اول، حمیت وفا و صداقت نایل آمده است. او
دارای دو پسر و دو دختر میباشد و سال گذشته فریضۀ حج را ادا کرده است.
ماخذ : روز نامۀ اصلاح ـ انیس مورخ ششم جوزا سال ١٣٥٢ هـ. ش.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر